Κάθαρση

Η Τελετουργία της Κάθαρσης: Σούνιο, Πανσέληνος και η Ανάγκη Επανένωσης με το Ιερό μέσα μας

Σε κάθε πανσέληνο, η φύση μάς προσκαλεί σε έναν κύκλο ολοκλήρωσης. Το φως της σελήνης διαχέεται, φωτίζει και αποκαλύπτει. Δεν είναι τυχαίο πως στην αρχαιότητα, η πανσέληνος ήταν στιγμή τελετουργικής σημασίας ,χρόνος κάθαρσης, αναστοχασμού και πνευματικής σύνδεσης. Όταν αυτή συμπίπτει με έναν ιερό τόπο, όπως το Σούνιο, το ενεργειακό της αποτύπωμα πολλαπλασιάζεται.

Ο Ιερός Τόπος ως Καθρέφτης Ψυχής

Το Σούνιο, με τον ναό του Ποσειδώνα να δεσπόζει πάνω από τα νερά, είναι κάτι περισσότερο από αρχαιολογικό μνημείο. Είναι τόπος ενθύμησης. Εκεί, όπου γη, ουρανός και θάλασσα συναντιούνται, ο άνθρωπος καλείται να σταθεί γυμνός απέναντι στο εσωτερικό του τοπίο. Οι αρχαίοι δεν διάλεγαν τυχαία τους τόπους των ναών. Η γεωδυναμική θέση, οι αστρονομικές ευθυγραμμίσεις και η φύση γύρω τους υπηρετούσαν τη σύνδεση του ανθρώπου με το θείο, με το σώμα του και με την κοσμική του προέλευση.

Η Τελετουργία της Κάθαρσης και το Σώμα

Κάθε κάθαρση είναι και σωματική. Οι πρόγονοί μας το γνώριζαν. Το σώμα κρατά μνήμες. Ό,τι δεν εκφράζεται, αποθηκεύεται: στους μυς, στην αναπνοή, στο νευρικό μας σύστημα. Η τελετουργία της κάθαρσης ,είτε μέσω της σιωπής, της κίνησης, της νηστείας ή της προσευχής,ήταν μια πράξη ευθυγράμμισης του φυσικού σώματος με το ενεργειακό και ψυχικό του πεδίο. Ο άνθρωπος καθαριζόταν για να μπορέσει να γίνει αγωγός θείας σοφίας.

Κάθε πότε καθαρίζουμε τη ζωή μας από την τοξικότητα;

Όπως η φύση ακολουθεί ρυθμούς ,άνοιξη, φθινόπωρο, πανσέληνος, έκλειψη,έτσι και ο άνθρωπος έχει ανάγκη από κυκλική αποκατάσταση. Η τοξικότητα δεν είναι μόνο εξωτερική· είναι και τα απωθημένα μας, τα βάρη των άλλων που κουβαλάμε, η ενοχή, η ντροπή, ο φόβος. Η κάθαρση δεν είναι μια ετήσια απόφαση. Είναι ρυθμική πράξη φροντίδας. Η πανσέληνος, ειδικά όταν βιώνεται σε τόπους με ισχυρό ενεργειακό φορτίο όπως το Σούνιο, λειτουργεί ως υπενθύμιση για να σταματήσουμε, να νιώσουμε, να αποδεσμεύσουμε.

Η Ανάγκη του Ανήκειν και η Οικουμενική Ιστορία

Σε μια εποχή αποσύνδεσης και υπαρξιακής μοναξιάς, η επιστροφή στην ιστορία μας, όχι ως γνώση αλλά ως βιωματική εμπειρία, λειτουργεί θεραπευτικά. Αν συνειδητοποιήσουμε πως στεκόμαστε πάνω στα ίδια βράχια που στάθηκαν και οι πρόγονοί μας, κάτω από το ίδιο φως του φεγγαριού, η αίσθηση του ανήκειν επιστρέφει. Δεν είμαστε μόνοι. Είμαστε κομμάτι ενός συνεχούς παγκόσμιου αφηγήματος. Και αυτό από μόνο του επουλώνει.

Η Επανένωση Φύσης, Σώματος, Ψυχής και Τελετουργικού

Η τελετουργία δεν είναι πολυτέλεια. Είναι ανάγκη. Όταν γίνεται με πρόθεση και επίγνωση, εναρμονίζει τα τρία επίπεδα του εαυτού:
• το σώμα, που ανασαίνει τον αέρα και νιώθει τη γη,
• την ψυχή, που διψά για αλήθεια και νόημα,
• και το πνεύμα, που αναγνωρίζει την ενότητα όλων.

Το Σούνιο και κάθε ιερός τόπος μπορεί να γίνει πεδίο αυτής της ένωσης. Η πανσέληνος, ο ιδανικός χρόνος. Το σώμα μας, ο ναός.

Κατερινα Σταθοπούλου-Ρεφλεξολογος-Ολιστική Θεραπεύτρια🌼